Comptinasdets

Cada comptina se deu legir en començant per lo gròs det (se non es donada una indicacion contrària).	ORIGINA DEI COMPTINAS
Aquel vai lavorar, Aquel pòrta la civaa, Aquel fai la sopa, Aquel la manja tota, Aquel ditz: "pieu, pieu, pieu, I a plus res per ieu".	Version de CHAMP-CELAT (05), que me comuniquèt Alan PROREL.
Voici ma main, elle a cinq doigts. En voici deux, en voici trois. Le premier s'appelle le pouce. L'index, qui montre le chemin, Est le second doigt de ma main. Entre l'index et l'annulaire, Le majeur paraît un grand frère. L'annulaire porte l'anneau: Avec sa bague il fait le beau. Le minuscule auriculaire Marche à côté de ses grands frères. Regardez mes cinq doigts travailler: Chacun fait son petit métier.	Aquela es la version que ma maire me contava quand èri pichonet.
Une poule pond un oeuf. Le pouce le trouve, L'index le fait bouillir, Le majeur lui enlève la coquille, L'annulaire le mange, Et l'auriculaire crie: "Où est ma part? Où est ma part?" La poule lui répond: "C'est la souris qui l'a prise", Et elle lui indique la route, Puis: "Voici ma cachette!..."	Aquesta version, me la diguèt una escolana mieuna quand trabalhavi à L'Argentiera (05). Es una version dau Marròc que sa maire li contava.
Il pollice è andato in giù, L'indice l'ha tirato in su, Il medio l'ha asciugato, L'anulare ha fatto la zuppa, Il mignolo l'ha mangiata tutta. Il pollice è caduto nel pozzo, L'indice l'ha tirato su, Il medio l'ha asciugato, L'anulare ha preparato la pappa, E il mignolo? L'ha mangiata tutta, tutta, tutta! Il pollice è andato nel bosco, l'indice ha raccolto la legna, il medio ha acceso il fuoco, l'anulare ha preparato la pappa e il mignolo... se l'è mangiata tutta! Il pollice è malato; l'indice lo ha visitato; il medio lo ha curato; l'anulare gli ha fatto le coccole e il mignolo lo ha portato a ballare.	Divèrsei variantas... la promiera es presenta dins mai d'un manuau d'italian. Leis autras vènon de http://www.filastrocche.it
Avètz vist mon gròs det? Se saup tenir solet. Après vèn lo guinhaire, Que mòstra cada caire. E lo det dau mitan, Segur es lo plus grand. Lo quatren, qu'a l'aneu, Saup ben faire lo beu. L'auriculari, enfin, Es eu lo mai coquin.	Creacion personala.
La lièbe. Queu 'quí l'a vude, Queu 'quí l'a atrapade, Queu 'quí l'a sagnade, Queu 'quí l'a manjade; Au champ le p'tit marmiton, T'auràs ren deu tot!	Aquesta version me vèn de L'Age-Michasne (Bussiera-Peitavina, 87). Me la donèt ma bèla-maire.
La lebròta A passat Per aquela combòta. Aquel d'aquí l'a vista, Aquel d'aquí l'a tuada, Aquel d'aquí l'a espelada, Aquel d'aquí a suçat lo sang, E lo petionèl que ne'n voliá tant N-a 'ut res de tot: Que de còps de baston, Que de còps de baston.	Fuguèt publicada la version dins lo parlar de la Bassa-Marcha lemosina dins *LO CONVISE* n° 18. E leis escolans de Plèus (15) escriuguèron dins lo n° d'après: "A Plèus, aquela comptina es totjorn d'actualitat, mas i a quauquas diferéncias". E la revista publiquèt doncas la version aquí que donàvon aquélei bràveis enfants... Una varianta es presentada mai bas.
Per aquera carrereta Qu'i a passat ua poriqueta, Aqueth que l'a vista, Aqueth que l'a gahada, Aqueth que l'a plumada, Aqueth que l'a hicada 'n topin, E aqueth que se'n a hèt un grand bocin.	Version cantada per Marcel AMONT dins lo disc "Canta en biarnés" (1979). Es una galina, en plaça d'una lèbre, mai l'istòria es ben pariera...
Le plus gros, C'est Charlot. Le pointu, Lustucru. Le plus grand, Rantanplan. Le bagué, Youkoulé. Le minus, Tartinus.	Aquò es la version que mon dròlle aprenguèt à l'escòla mairala dau VAU (83).
Aquer va à la caça, Aquer poárta una lebrassa, Aquer la fa coáser, Aquer la manja , E lo paure mermelin, Leca, leca lo tondin. ________ Aquer va a caça, Aquer l’espuelha, L’autr’o fa còser, L’autr’o manja, E o pichinin se leca o tondin.	Es una version de Sospeu (rèire-país niçard). De confrontar m'aquela d'après (de Toscana) e m'aquela en lemosin(6) e aquela d'Auvernha (7).
Piazza, bella piazza, Ci passò una lebre pazza, Il pollice gli tirò, L'indice l'acchiappò, Il medio la cucinò, L'anulare la mangiò, Al più piccino Non gliene toccò nemmeno Un pezzettino.	Version toscana. Se comença dau paume de la man.
Una lebròta Es passada aquita Per aquela pradelòta. Aquel l'a vista, Aquel l'a tuada, Aquel l'a escorgada, L'autre a suçat lo sang, E lo paure pichinèl que ne'n voliá un bocin N'a pas agut res de tot!	Es una varianta dau n° 7, publicada dins LO CONVISE n° 33 (R. FRUQUIERA)
In mezzo alla manina, c'è una fontanina: beve l'acqua l'uccellino; Il pollice l'acchiappò, l'indice lo spellò, il medio lo cucinò, l'anulare se lo mangiò, e il mignolino : "A me un pochino!!! Gnam!!"	(con l'indice si segna un cerchio nella manina del bimbo) (si da' un pizzicotto sul dorso della manina). Origina: http://www.filastrocche.it
Le dita della mano Il piccolo mignolo così per giocare montò sopra il dorso del buon anulare. E questi dal medio pian piano, bel bello si fece portare con l'altro fratello. II medio ch'è forte ma un po' fannullone del povero indice balzò sul groppone. Ma il pollice furbo si mise a fuggire e l'indice, svelto, lo volle inseguire. E ancora l'insegue coi tre sulla groppa. Intanto la mano galoppa, galoppa.	Aquesta es tota una istòria... Origina: http://www.filastrocche.it
Tua pesolh ! Lèca plat ! Grand gusàs ! Pus grand que tu ! Pichòt nené !	Version un pauc coquina, mandada per En Enric CAMARET.
AQUEU DITZ ... (dire de l'ora d'ara sus lei dets de la man) Aqueu ditz qu'ama lo soleu, Aqueu ditz que vòu un ostau Aqueu ditz qu'a pron de sòus, Aqueu ditz que lo pretz li fai pas paur, E aqueu ditz : « Riu piu piu ! «I a pus ren per ieu Qu'à trabalhar la tèrra Me siéu crebat lo cuòu ! »	Gui MATIEU Armanac de Mesclum, an 2004
Aquèu va a la caça, Aquèu, pòrta la biaça, Aquèu fai la sopa, Aquèu la manja tota E aquèu ditz : "Piu, piu, piu, I a plus ren per ièu !	Mandada per Ives-Loís ROUX (Carpentràs) Sembla à-n-aquela de Champ-Celat.
Aqueu vai à la caça, Aqueu a tuat tres chachats, Aqueu lei pluma, lei fa coire, Aqueu lei manja, Aqueu, pechaire, a rèn de tot.	Una version provençala.
Ta pichona man La gardi dins ma man. Aquí li a una planeta A passat una lebreta. Aqueu la vei, Aqueu la caça Aqueu la fricassa Aqueu la manja E aqueu ditz : pieu, pieu, Li a ren per ieu ...	Una autra version provençala...
Quand passa una becassa Aqueu va a la caça Aqueu la fricassa, Aqueu la bolhís Aqueu la rostís E lo paure richichiu ditz : Çò qu’arrapi es mieu.	Una autra encara...
Aqueu ditz que vòu de pan, Aqueu ditz que n’avèm pas. Aqueu ditz : « Coma farèm ? » Aqueu ditz : « Coma porrèm… » E l’autre fa : pieu pieu pieu Cu travalha viu !
Aqueu a fach l’uòu Aqueu l’es anat cercar Aqueu l’a coïnat Aqueu l’a tastat E lo paure pichon N’a ges manjat.
Aquel va quèrre de pan Aquel va quèrre de vin Aquel bota la taula Aquel trempa la sopa Aquel ditz: “Bon apetís”
Sus aquela planeta Passèt una lebreta Aquel la vegèt Aquel la tuèt Aquel la faguèt còire Aquel la mangèt E lo pichon plorèt: “I a pas res per ieu!”	Encara una version de la lebreta...
Quinèl Reganèl Rei de totes Pasta-farina Quicha-pesolhs / Cruca-pesolhs.	(Aquela comença per lo det menut)
Jeu de doigts (Français) Tout petit Roitelet Roi de tous Pétrit-farine Tue-poux	Lo meme en francés...
Pichon nanet Pus grand que tu Grand gusàs Leca plats Tua pesolhs	(Aquela comença per lo det menut) Es pariera à la 15, mai dins l'autre sens...
Tuga-pesolhs / Tua-pesolhs Mòstra-camin Lèca-plats Pòrta-anèla Cura-aurelha	(Aquel comença pel poce)
Aquel se'n va a l'aiga Aquel se'n va al vin Aquel se'n va al vinagre Aquel se'n va a la sal Aquel ditz: Quiriquiquí!
Aquel se'n va al bòsc Aquel se'n va al prat Aquel se'n va al fangàs Aquel se'n va al riu Aquel ditz: Coín!
Dice il pollice "non c'è pane" Dice l'indice "come faremo?" Dice il medio "lo compreremo" Dice l'annulare "Qui ce n'è un pezzettino" Dice il mignolo "Dammelo a me che son il più piccino"	(mandat per MINO e ROSA) (e tambèn per Lisa Rina)
Andò al mercato il pollice e comperò una mela; ma poi la vide l'indice, e agli altri la indicò. Il medio chiese subito: 'adesso chi la pela ?' 'Io no perchè son nobile', rispose l'anulare. I quattro litigavano, nessuno la sbucciò. Allora il furbo mignolo, la prese e la mangiò.	(mandat per Renato Dottor) Per un còup, lo pichonet prèn lo dessobre!...
lunedì andò da martedì per sapere da mercoledì se giovedì ha detto a venerdì di dire a sabato che domenica è festa	(mandata da Rina Lisa)


Se coneissètz d'àutrei comptinas dau meme tipe (e n'i a segurament un gròs molon que ieu coneissi pas...), me lei podètz mandar e saran inseridas dins aquesta pagina. N'en podètz trobar un fum (en italian, en francés, en espanhòu, en anglés) à l'adreiça seguenta: http://www.filastrocche.it


ACUÈLH	LIBRES
PER LEGIR	DIVÈRS
BIOGRAFIA	QUESTIONS DE LENGA

SOBRAN