Un jou, Jan BACHOURLA simaridèt,emb'una brava filha dòu quartier que Doun Beluga li avia recoumandada.Èra 'na bella filha,, un pauc testa en l'ària, beléu finda un pauc simpleta, ma qu'auria pouscut avé d'autre lo sagrestan Jan BACHOURLA?

Se Jan BACHOURLA èra tant urous de s'estre maridat, lou curat, éu, èra fier de la siéu crota. S'en ocupava mai que dei siéu parouquian.

     Bevìa touplèn de vin,ma despì quauque tèmp si fahìa de bila, perqué s'èra avisat que la siéu crota si vuava un pauc tròu léu au siéu gust.
 

     Lou brave curat auguèt léu fach de souspetà lou siéu sagrestan. Finda, unsera, à counfessa, li demandèt:
          - Qu es que mi béu tout loumiéu bouòn vin quoura siéu pas aquì?     

    L'autre si taisìa,e lou curat li repauèt la siéu questioun. Jan BACHOURLA li respoundèt fin finala:
     - D'aqueu coustà, moussù lou curat, s'aude pas ren.

    Vehènt que lou curat s'estounava, lou sagrestan ajounhèt:
     - Venètz d'aqueu coustà, moussù lou curat, e veirètz ben...

     Cambièron de plaça e Jan BACHOURLA demandèt au curat:
          - Qu es que va embé la miéu frema quoura li siéu pas?

    E lou brave Doun Beluga si despachèt de li respouòndre: