| Cançon
extracha dau roman SALVETERRE |
|
Quand ven al ram novèl fulhatge
Al tornar del temps clar E-l rossinhòl en son lengatge Per Amor vòl cantar M’es bèl que nòva cançoneta Al còr me venha plana Pueis prenda-l vòl e dins l’aureta An vèrs aquela que me sana Per la votz e-l regard e la pensada E-m dona lutz e cortesa esclairada. Aissí me-n vau com la cigala Que fòrt clama en l’estiu Una amor fina e naturala Per que mon cant es agradiu. Cançon fau eu doça e leugiera Que mand al temps que passa Ab sons novèls e presoniera D’una que-m pren e ten e laça Es mon anma e li don tota ma vida Ont eu ai jòi e tant clara enlusida. Ela m’autreja-l rire e-l viure Quand me fai bèl semblant, Sola me pòt ela far liure Tant me vai emmascant No-n sai al mond mais avinenta. Anc mais no vi cristiana Tant qu’ela bèla ni plasenta E flor me par e majorana Ont ai jòi e solaç a desmesura Per qu’eu mièlhs cant ab granda cura. Eu prec vèrs Dieu qu’un don me fassa De cantar per tot l’an Aquesta amor qu’aissí m’enlaça Que jamai n’aurai dam. Vendrà l’ivèrn et eu encara Au còr aurai amança Que-m mantendrà la sason clara Quand de la neu la frej’ usança Serà lèi per la tèrra e la contrada Tro al retorn de la prima encantada. Al vent que fai dançar lo vèrd fulhatge Mand aquest cant qu’una cigala Dins lo soleu de l’estiu farà viure En esperant que bèl retorn me fassa. Amor afina tant lo meu lengatge Que la musica naturala De la prima farà mon cantar liure Per l’ofrir a la Dòna que m’enlaça. R.TOSCANO, 1.01.2006 |