|
En passant Au miègjorn de la
vila Ai vist un òme Solet Tot solet À l’ombra Sota lo pònt Dau camin de
fèrre Se tenié drech Tancat Còntra una pila Semblava ignorar Lo monde à son
entorn E regardava vèrs
lo sòu Coma s’aguèsse
perdut Quauqua ren Mai que podié aver
perdut? Que cercava Amé tant
d’aplicacion E d’inquietuda Dins lo regard? Me lo demandèri
un instant En passant davant
d’eu... Que cercava? Lei claus de son
ostau? Una pèça de
moneda? Un sovenir? Un tròç de son
passat? Un tròç de son
avenir? Un espèr? Un sòmi? Una idèia? Ieu, fasiéu que
passar En veitura En corrent Darrier lo temps Coma totjorn E non aviéu léser De m’arrestar Per li pausar la
question Ni per
l’espinchar E mai n’aguèssi
una brava enveja Dau rèsta Cu èri per li
pausar de questions? Cu èri per voler
conéisser Son secret? Cu èri per lo
regardar? Cu èri per
m’interessar à eu? Alora passèri Sensa m’arrestar Sensa sacher
perqué i èra Ni despièi quant
de temps Ni per quant de
temps encara Arribat au mieu Me disi Que bessai i es
encara Cu saup? Que siegue encara
ailà Sota lo pònt À pensar Qu’a vist passar Un poeta en
veitura Que non s’es
arrestat? Nani! Non cresi que
m’ague vist: Regardava
solament vèrs lo sòu Coma s’aguèsse
perdut Quauqua ren Mai qu’aurà
perdut? Vau la pena Que tòrni fins au
pònt dau camin de fèrre Per temptar de
comprendre? Après tot, perqué
pas? N’ai una brava
enveja Tot d’una, laissi
tot E i vau. Mai lo tròbi pas. Alora Solet Me meti à
regardar De drecha e de
senèstra Pièi per tèrra Onte se tenié
l’òme E tot à l’entorn Onte espinchava I a un tipe Que passa en
veitura Me vèi sota lo
pònt Solet Que regardi per
tèrra Coma s’aguèssi
perdut quauqua ren E mai que segur Se demanda Çò qu’ai perdut Mai non s’arrèsta E fa tirar Cu saup se deman Tornarà Per me vèire
encara? De tot biais I sarai plus E eu me cercarà De badas E restarà aquí Solet À regardar onte
èri À regardar per
tèrra Coma s’aguèsse
perdut Quauqua ren Reinat TOSCANO,
lo 13 d’abriu de 2020 |
|
|
|
|