Un vièlh òme espincha
Qu’es assetat sus lo ribatge
E son èime encar l’empòrta
Vèrs un autre sòmi.

Li revèn de l’aiga
Lo sovenir de tant de viatges,
Un recòrd qu’esquasi escapa
À seis uèlhs que plóron.

Mila velas blancas
À l’orizont sembla que dànçon,
E sobre l’aiga parpeléjon,
Vièlhs recòrds que pàsson…

Un perfum de viatge
Li vèn de luènh, e la lagrema
Qu’à son uèlh se vèi que cola
A pas ren de triste.

Lo vièlh òme agacha
Leis auceus blancs que s’en repàrton
Ailà luènh en l’auba doça,
E son còr s’assuausa.

Reinat TOSCANO, lo 14 de febrier de 2000.