Au debanar dei jorns, l'espèr s'es amagat,
E m'en vau recercant l'aura que cacerà
Au luènh toi lu mieus crucis e que farà
Tot à l'entorn de ieu lo printemps retrovat.

Ailàs! Lo temps s'en va, e non aude lo crit
Que manda la mieu votz au monde que si ri
De mi vèire plorar lo mieu destin marrit.

Pura, cresi totjorn que porràn leu finir
Lu torments dau mieu coar per m'alegrar la vida
E mi far revenir l'esperança partida.